ویژگی های فرز کاتر
تلاش برای تقویت استحکام فیکسچر قبل از شروع پردازش، مزایایی را برای تولید طولانی مدت در آینده به همراه خواهد داشت. این نه تنها عمر ابزار را افزایش می دهد، بلکه کیفیت سطح قطعه کار را بهبود می بخشد و خطای ماشینکاری را کاهش می دهد.
به طور مشابه، انتخاب نادرست نگهدارنده ابزار عمر ابزار را کوتاه می کند. به عنوان مثال، اگر یک آسیاب انتهایی با قطر 3.175 میلی متر در نگهدارنده کاتر (به جای چاک فنری) نصب شده باشد، به دلیل عملکرد پیچ سفت کننده، شکاف اتصال بین کاتر و نگهدارنده کاتر به یک سوق داده می شود. سمت، و مرکز کاتر منحرف شده است. مرکز چرخش نگهدارنده ابزار، خروجی شعاعی فرز برش را در حین کار افزایش می دهد و در نتیجه بار برشی نامتعادل روی هر دندان فرز برش وارد می شود. این حالت برش برای ابزار خوب نیست، به خصوص هنگام آسیاب آلیاژهای مبتنی بر نیکل.
با استفاده از نگهدارنده ابزاری که خروج از مرکز نصب ابزار را بهبود می بخشد، مانند چاک هیدرولیک و چاک شرینک فیت، عمل برش می تواند متعادل تر و پایدارتر باشد، سایش ابزار کاهش می یابد و کیفیت سطح بهبود می یابد. در انتخاب دسته باید یک اصل رعایت شود، یعنی دسته باید تا حد امکان کوتاه باشد. این الزامات گیره ابزار و قطعه کار برای آسیاب کردن هر ماده ای اعمال می شود و هنگام آسیاب آلیاژهای مبتنی بر نیکل، تا آنجا که ممکن است به تجربه ماشینکاری پیشرفته نیاز است.
استفاده از ابزار
صرف نظر از اینکه ابزار چگونه طراحی شده است یا از چه ماده ای ساخته شده است، سازنده ابزار باید مقادیر اولیه سرعت برش و تغذیه در هر دندان را ارائه دهد. اگر این داده ها در دسترس نیستند، باید با بخش فنی سازنده مشورت شود. تولیدکنندگان باید بدانند که محصولات آنها تا چه حد قادر به شیار کردن، کانتورینگ، فرورفتن یا شیب دار کردن با عرض کامل هستند، زیرا اکثر فرزهای استاندارد نمی توانند این تعداد عملیات را انجام دهند. به عنوان مثال، اگر برش فرز زاویه فاصله دوم به اندازه کافی بزرگ نداشته باشد، زاویه اریب برای سطح شیب دار کاهش می یابد.
بدیهی است که اگر از ظرفیت ماشینکاری ابزار بیشتر شود، باعث آسیب به ابزار می شود. همین امر در مورد آسیاب غوطه ور نیز صادق است. اگر تراشه ها به موقع از ته شیار خارج نشوند، براده ها فشرده می شوند و ابزار بعداً آسیب می بیند. در نتیجه، این شرایط برای عمر ابزار هنگام آسیاب سوپر آلیاژها مضر است. اگر فکر میکردید کاهش نرخ خوراک باعث افزایش عمر ابزار میشود، اشتباه بود. یک مثال معمولی زمانی است که اولین برش انجام می شود و مواد کاملاً سفت هستند. اگر تغذیه کاهش یابد (به عنوان مثال، تغذیه هر دندان یک فرز شاخص به 0.025 تا 0.5 میلی متر کاهش یابد)، لبه برش ابزار به شدت قطعه کار را ساییده می کند و در نتیجه ابزار آسیب می بیند. سریع یا فوری اصطکاک می تواند باعث سخت شدن کار روی سطح قطعه کار شود. به منظور جلوگیری از سخت شدن کار، هنگام برش اولین چاقو باید بار برشی مشخصی (0.15-0.2 میلی متر/خوراک برای هر دندان) حفظ شود.