مهارت های برنامه نویسی ماشینکاری CNC
ساختار برنامه تاشو
بخش برنامه یک گروه پیوسته از کلمات است که می تواند به عنوان یک واحد پردازش شود و در واقع بخشی از یک برنامه در یک برنامه ماشینکاری CNC است. بدنه اصلی برنامه پردازش قطعه از چندین بخش برنامه تشکیل شده است. اکثر بخش های برنامه برای دستور دادن به ماشین ابزار برای تکمیل یا اجرای یک عمل خاص استفاده می شوند. بلوک از کلمات اندازه، کلمات غیر اندازه و دستورالعمل های پایان بلوک تشکیل شده است. هنگام نوشتن و چاپ، هر بلوک به طور کلی یک خط را اشغال می کند و زمانی که برنامه روی صفحه نمایش داده می شود، همین امر صادق است.
فرمت برنامه تاشو
برنامه پردازش مرسوم از کاراکتر شروع (یک ردیف)، نام برنامه (تک ردیف)، بدنه برنامه و دستورالعمل پایان برنامه (به طور کلی یک ردیف) تشکیل شده است. یک کاراکتر پایان برنامه در انتهای برنامه وجود دارد. کاراکتر شروع برنامه و کاراکتر پایان برنامه یک کاراکتر هستند:% در کد ISO، ER در کد EIA. دستورالعمل پایان برنامه می تواند M02 (پایان برنامه) یا M30 (انتهای نوار کاغذی) باشد. امروزه ابزارهای CNC معمولاً از برنامه های ذخیره شده برای اجرا استفاده می کنند. در این زمان، نقطه مشترک M02 و M30 این است: پس از تکمیل تمام دستورالعمل های دیگر در بخش برنامه، برای متوقف کردن اسپیندل، خنک کننده و تغذیه و تنظیم مجدد سیستم کنترل استفاده می شود.
M02 و M30 هنگام استفاده در برخی از ماشینابزارها (سیستمها) کاملاً معادل هستند، اما تفاوتهای زیر در سایر ماشینابزارها (سیستمها) استفاده میشود: هنگامی که برنامه با M02 پایان مییابد، مکاننما در پایان برنامه پس از خودکار متوقف میشود. عملیات به پایان می رسد؛ و هنگام استفاده از M3O برای پایان دادن به عملیات برنامه، مکان نما و نمایشگر صفحه می توانند به طور خودکار پس از پایان عملیات خودکار به ابتدای برنامه برگردند و با فشار دادن دکمه شروع، برنامه دوباره اجرا شود. اگرچه M02 و M30 مجاز به اشتراک گذاری یک بلوک با سایر کلمات برنامه هستند، بهتر است آنها را در یک بلوک فهرست کنید یا یک بلوک را فقط با شماره دنباله به اشتراک بگذارید.
نام برنامه قبل از بدنه اصلی برنامه و بعد از شروع برنامه قرار دارد و معمولاً یک خط را به تنهایی اشغال می کند. نام برنامه دو شکل دارد: یکی از یک کاراکتر انگلیسی تجویز شده (معمولا O) و به دنبال آن تعدادی رقم تشکیل شده است. حداکثر تعداد مجاز ارقام در دفترچه راهنما قید شده است و دو عدد رایج دو رقمی و چهار رقمی است. این شکل از نام برنامه را می توان شماره برنامه نیز نامید. شکل دیگر این است که نام برنامه از کاراکترهای انگلیسی، اعداد یا ترکیبی از انگلیسی و اعداد تشکیل شده است و می توان علامت "-" را در وسط آن اضافه کرد.
این فرم به کاربران اجازه می دهد تا برنامه را با انعطاف بیشتری نام گذاری کنند. به عنوان مثال برنامه سومین فرآیند ماشینکاری فلنج با قطعه رسم شماره 215 روی تراش CNC LC30 را می توان LC30-FIANGE-215-3 نامید که قابل استفاده و ذخیره و بازیابی و غیره راحتی زیادی را به همراه دارد. شکل نام برنامه توسط سیستم CNC تعیین می شود.